اگر برای تو شعری عاشقانه بخوانم

این شعر تا ابد با تو خواهد زیست

حتی وقتی که من دیگر نباشم

یا وقتی که دیگر میان ما عشقی نباشد

شعر عاشقانه بیشتر از آدمها می ماند

عاشقانت تو را ترک می کنند

اما شعر عاشقانه

همیشه با تو خواهد بود

پس بگذار برایت شعری عاشقانه بخوانم!

شعری از اعماق جان٫

که مرا به یاد تو آورد……

شعری که همیشه با تو بماند.

تو بهترین منی

من ماه را میلیون ها بار بوسیده ام

در آسمان با ستاره ها رقصیده ام

آفتاب را در روزهای بارانی لمس کرده ام

عطر رزهای صورتی را هزاران بار احساس

اقیانوسی را دیده ام که آتش را عاشق خودساخت

هم آغوشی شقایق های سوخته را دیده ام

اما هنوز کسی را ندیده ام که به اندازه

تو من را شگفت زده و مبهوت بکند

تو مرا از خود بی خود ساختی

تو پرشورترین  لحظات را برای من آوردی

عزیزم ، به این دلیل است که بهترین منی

عزیزم، به این دلیل است که مثل هیچکس

نیستی

چقدر شعر سرودم برای چشمانت

از آن زمان که شدم مبتلای چشمانت

به حال و روز دلم خنده کردی اما من ...

چقدر گریه کردم برای چشمانت

پر کشیده است به آتش همه وجودم را

ماه گرم تو آن شعله های چشمانت

به یک اشاره است آماده ام بریزم تا

تمام هستی خود را به پای چشمانت

فقط به خاطر تو بر لبم جاریست

تمام این غزلم روی نمای چشمانت

تقدیم به زیباترین دختر زمین

                                              ماندانا.............

صدای گام های گریه می آید

دوباره آمدی

کنار پنجره ، شعری نوشتی و رفتی

این بار صدای قدم های تو را

از پس پرده گاه گناه وگریه شنیدم

حالا به اولین ستاره که رسیدی بپرس

کدام شاعر غزلپوش شبانه ، عشق را

در برگ های ولنگار دفتری کهنه می نوشت

اما...

تو که نشانی شاهراه ستاره را نمی دانی همیشه

از سیب و ستاره و روشنی قصرهای کاغذی که می نوشتم

می گفتی هزار پروانه هم که بر برگهای دفترت بچسبانی

پینه ی پیر و یاس علیل باغچه ی ما گل نمی دهد

هیچ وقت بهار طلایی روز و رویا راباور نکردی ! گل من

هیچ وقت .....

تقدیم تنها عشقم

به نام تک نوازنده ی تار محبت

« به شرجی ترین سایه می بارمت

               ببین با کدام آیه می آرمت

                           غزل مهربان تر شده مهربان...

                                     به جان خودت دوست می دارمت»

تقدیم به تنها عشقم